Uitbomen van de genua om meer wind te vangen.
Zonsopgang op weg naar Graciosa.
Dag 38 &39:
woensdag 02.05.2012 en donderdag 03.05.2012: Santa Cruz Tenerife naar La Graciosa.
De scheepsbel luidde om 5u30 en om 6 uur verlieten we de in
rust gehulde haven. In de commerciële
haven is er wel bedrijvigheid van het aan- en afmeren van de Cruiseshepen, overzetboten
en tankers. Aan de uitgang van de haven wordt dag en nacht gewerkt aan de
opbouw van een boorplatvorm.
We begonnen aan een overtocht van ongeveer 150 mijl noordoostelijke richting naar het noordelijkste eiland van de Canarische Eilanden om dan vandaaruit te wachten op een gunstige wind om Madeira te bezeilen.
De zeilen werden bijgezet, maar met slechts 3 bf. konden we niet zelfstandig zeilen.
Het met lichtjes bezaaiden Tenerife achter ons latend laveerden we tussen de aankomende grote schepen waar we aan de hand van hun navigatielichten de richting, snelheid en afstand bepalen.
Om 7u30 recht voor ons konden we genieten van een mooie zonsopgang. De zichtbaarheid was goed met zelfs aan SB ongeveer op 50 mijl Gran Canaria en aan BB het Anagagebergte van Tenerife en de fiere ‘El Teide’ zonder één wolkje.
De vislijnen werden uitgezet, maar geen enkele vis had interesse om zich beet te laten nemen tot spijt van de skipper.
8 uur, nog 140 mijl te varen, wind tussen de 8 en de 12 knopen, een sterke stroming komende van Madeira wat voor een erg schommelende koers zorgde. De AP werd ingeschakeld zodat we aan ons ontbijt konden beginnen.
Rond 10 uur werden we verrast door een school dolfijnen en kroop ik naar het voorsteven om ze te spotten. Met hun speelse snelheid springen, duiken en tuimelen ze onder en rond de boot vooral in het schuim van de boeg van de Antidote. Hun kunsten pletsten me nat zonder zich daar iets van aan te trekken en ze verdwenen even sierlijk als ze gekomen waren, om na enkele uren ons weer eens kunstig te begroeten. Zijn het dezelfde of anderen, wie zal het zeggen?
Rond 13 uur kregen we terug honger, het koken - meer opwarmen want ik had alles op voorhand klaargemaakt, - was moeilijk door de aanhoudende sterke deining BB.
De skipper raakte in moeilijkheden. Hij beet zijn gebit stuk : een ‘déjà vu’ . Heeft het in ‘Cherbourg’ ook eens gelapt. Nu lijkt hij een echte piraat.
De genua werd ingehaald, bijgezet, terug ingehaald, uitgeboomd enz. doch zonder hulp van de motor liepen we slechts 4 knopen, dus bleef de motor stand-by.
Omstreeks 19 uur waren we halfweg, dus nog 75 mijl te zeilen, aten nog een hap en maakten we ons klaar om de nacht in de gaan. Rond 21 uur verdween de zon aan de horizon en leek de Atlantic alleen van ons. Alle 2 uur plot de skipper de positie in de kaart en controleert regelmatig de motor. Plots bleek er een koelwaterlek. De darm die de boiler met de motor verbind was gescheurd. De motor werd gestopt, de darm ingekort en klaar is kees: proficiat skipper je mag nog mee.
We wisselden de nachtdienst af naargelang de slaapaanvallen en kwamen goed overeen. Tijdens mijn dienst passeerden 2 tankers, waarvan 1 op ½ mijl. ’s Nachts lijkt dat akelig dichtbij en moet je je oriënteren aan de hand van de radar en de navigatielichten. Buiten een vissersboot ver, ver weg was de eenzaamheid groot, maar hoe korter bij La Grazioso hoe rustiger de stroming werd en het zeilen aangenamer.
Om 9 uur vaarden we de haven Caleta de Sebo na 153,8 mijl binnen, waar Steffi en Frederik van de Wildeman ons hartelijk verwelkomden met verse warme broodjes: heerlijk.
Na wat gerust en opgeruimd te hebben gingen we samen naar het havenkantoor en het stadje verkennen.
We begonnen aan een overtocht van ongeveer 150 mijl noordoostelijke richting naar het noordelijkste eiland van de Canarische Eilanden om dan vandaaruit te wachten op een gunstige wind om Madeira te bezeilen.
De zeilen werden bijgezet, maar met slechts 3 bf. konden we niet zelfstandig zeilen.
Het met lichtjes bezaaiden Tenerife achter ons latend laveerden we tussen de aankomende grote schepen waar we aan de hand van hun navigatielichten de richting, snelheid en afstand bepalen.
Om 7u30 recht voor ons konden we genieten van een mooie zonsopgang. De zichtbaarheid was goed met zelfs aan SB ongeveer op 50 mijl Gran Canaria en aan BB het Anagagebergte van Tenerife en de fiere ‘El Teide’ zonder één wolkje.
De vislijnen werden uitgezet, maar geen enkele vis had interesse om zich beet te laten nemen tot spijt van de skipper.
8 uur, nog 140 mijl te varen, wind tussen de 8 en de 12 knopen, een sterke stroming komende van Madeira wat voor een erg schommelende koers zorgde. De AP werd ingeschakeld zodat we aan ons ontbijt konden beginnen.
Rond 10 uur werden we verrast door een school dolfijnen en kroop ik naar het voorsteven om ze te spotten. Met hun speelse snelheid springen, duiken en tuimelen ze onder en rond de boot vooral in het schuim van de boeg van de Antidote. Hun kunsten pletsten me nat zonder zich daar iets van aan te trekken en ze verdwenen even sierlijk als ze gekomen waren, om na enkele uren ons weer eens kunstig te begroeten. Zijn het dezelfde of anderen, wie zal het zeggen?
Rond 13 uur kregen we terug honger, het koken - meer opwarmen want ik had alles op voorhand klaargemaakt, - was moeilijk door de aanhoudende sterke deining BB.
De skipper raakte in moeilijkheden. Hij beet zijn gebit stuk : een ‘déjà vu’ . Heeft het in ‘Cherbourg’ ook eens gelapt. Nu lijkt hij een echte piraat.
De genua werd ingehaald, bijgezet, terug ingehaald, uitgeboomd enz. doch zonder hulp van de motor liepen we slechts 4 knopen, dus bleef de motor stand-by.
Omstreeks 19 uur waren we halfweg, dus nog 75 mijl te zeilen, aten nog een hap en maakten we ons klaar om de nacht in de gaan. Rond 21 uur verdween de zon aan de horizon en leek de Atlantic alleen van ons. Alle 2 uur plot de skipper de positie in de kaart en controleert regelmatig de motor. Plots bleek er een koelwaterlek. De darm die de boiler met de motor verbind was gescheurd. De motor werd gestopt, de darm ingekort en klaar is kees: proficiat skipper je mag nog mee.
We wisselden de nachtdienst af naargelang de slaapaanvallen en kwamen goed overeen. Tijdens mijn dienst passeerden 2 tankers, waarvan 1 op ½ mijl. ’s Nachts lijkt dat akelig dichtbij en moet je je oriënteren aan de hand van de radar en de navigatielichten. Buiten een vissersboot ver, ver weg was de eenzaamheid groot, maar hoe korter bij La Grazioso hoe rustiger de stroming werd en het zeilen aangenamer.
Om 9 uur vaarden we de haven Caleta de Sebo na 153,8 mijl binnen, waar Steffi en Frederik van de Wildeman ons hartelijk verwelkomden met verse warme broodjes: heerlijk.
Na wat gerust en opgeruimd te hebben gingen we samen naar het havenkantoor en het stadje verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten