De enige zonsopgang na de 3° nacht een 30 mijl van Albufeira
Een vermoeide maar wel tevreden kapitein Roger van de Antidote tijdens onze langste trip nl van Porto Santo naar Albufeira.
De zee is altijd anders en toch weer hetzelfde.
Als de A.P. zijn werk doet en dat heeft hij heel goed gedaan kan de kapitein rustig rondkijken.
Onze blinde passagier, maar hij heeft het ook niet gehaald nochtans hebben we er goed voor gezorgd.
De eerste dag met in de verte de Wildeman die ons voorbij zeilt.
De Nederlandse zeiler komende van het vasteland Portugal waar we via de marifoon een babbeltje mee deden. Hij had nog slechts 20 mijl te varen voor zijn aankomst in Porto Santo.
Iets voor Porto Santo nog een Nederlandse zeiler komende van Portugal.
De bemanning van de catamaran Dievago in Porto Santo helpt ons afmeren.
Steffi zwaai ons uit. Waar is Frederik? Nog niet wakker? Jawel, we hebben al afscheid genomen en zien mekaar terug in Portugal.
Dag 51 t/m 54: dinsdag 15.05.2012 t/m vrijdag
18.05.2012: van Porto Santo Madeira naar Albufeira Portugal: N 37°05’04”-W
08°16’06”
Tussen het logo van
bekende en minder bekende zeilers hebben we de Antidote op de kaaimuur ook een
plaatsje gegeven. Nu konden we
vertrekken richting Iberisch Eiland, de
langste trip van onze zeilreis dit jaar.
Om 8 uur verlieten we de haven uitgezwaaid door ‘Dievago’- zij zeilen eerst nog naar de Azoren - en de ‘Wildeman’ die 2 uur na ons dezelfde richting uitvaart.
Na het woestijn- en bergachtig eilandje gerond te hebben vaarden we met het groot zeil en de genua NO 61°, nog ongeveer 461 mijl te gaan. Het was mistig en erg vochtig, maar de zon duwde de wolken weg en met een wind N.NW ongeveer 11knopen en golven een 1 à 2 meter werd de motor toch bijgezet om een gemiddelde snelheid te bewaren en met de hoop dat de plusminus stabiele weersberichten ons gunstig gezind zouden zijn. Aan BB-zijde cirkelden en doken de meeuwen in het water om hun ontbijt te versieren. Ze waren niet alleen. De dolfijnen hadden reeds hun werk gedaan en kwamen nog wat spelen in de golven van de boeg van het schip.
Via de marifoon hoorden we enkele Nederlandse zeilers tegen elkaar praten komende van Portugal richting Porto Santo. Rond 12 uur kruisten we één van hen – de anderen zagen we in de verte - en via de marifoon vertelde hij dat ze zaterdag in Portomaio vertrokken waren, dat alles goed verlopen was, alleen een nogal ruwe zee aan de voet van Portugal.
Wij motorsailden rustig en was koken niet zo moeilijk. Ik heb dan ook maar rijstpap gemaakt. Pan vasthouden en je blokkeren en dan lukt het wel.
Rond 19 uur liep ‘Wildeman’ ons in. We hadden al verschillende malen via de marifoon wat gebabbeld, zij liepen 6,8 knopen, wij 5,9 knopen en niemand was ziek. Wind en de mooi lange oceaandeining kwamen uit dezelfde richting N ongeveer 10 knopen met golven van ongeveer 1 meter, het mocht voor ons wel wat meer.
Om 20 uur kregen we bezoek van een oververmoeide verdwaalde zwaluw die zich binnen op het bed in de voorkajuit nestelde. We gaven ze een slaapplaats in een doos met grote gaten, maar ’s morgens was het beestje ondanks onze goede zorgen toch overleden.
Zouden we reven om de nacht in te gaan? Ja…, neen…., ja…., neen. De wind wakkerde aan - tussen de 13 à 16 knopen – niet om te panikeren, maar op de Atlantische Oceaan moet je het zekere voor het onzekere nemen, klom de skipper op het voordek om 2 reven in het groot zeil te zetten.
Om 22 uur probeerden we nog contact op te nemen met Wildeman, maar we kregen geen gehoor.
Het was een wat ruwe donkere bewolkte nacht, liepen afwisselend wacht naargelang de slaap zich aanmeldde en waren moederziel alleen.
16.05.2012. 7u30 uur, het was bewolkt dus geen zonsopgang zichtbaar. We probeerden regelmatig de motor rust te geven en zelfstandig te zeilen zodat de golven de stilte vulden. De wind kwam meer uit het noorden en de golven werden getemperd tot een zachte deining over BB. We liepen tussen de 6 en 6,5 knopen, heerlijk genieten. Daar doe je het voor. Maar er zat geen stabiliteit in zee en wind en de motor werd regelmatig terug bijgezet. De oppervlakte van de zee wordt dan weer eens ruw en geagiteerd. De zee is altijd anders en dan toch weer hetzelfde. De zon was terug doch tegen de avond hadden de wolken weer de bovenhand.
Om 17u30 zagen we voor het eerst een vrachtschip dat ons op ½ mijl kruiste richting Marokko. Zo dicht durf je gedurende de dag mekaar kruisen, maar ’s nachts houden we meer afstand. Dan lijkt alles anders. De nacht werd ingezet met het geronk van de motor en gebonk van de golven tegen het schip. Waar zijn de sterren en de maan?
17.05.2012. We liepen wacht zoals afgesproken. De A.P. deed nog altijd zijn werk prima. Rond 4 uur op 6 mijl passeerde een cargo. Via radar en navigatielichten kunnen we zijn afstand en zijn route bepalen. Verder hebben we niets gezien. ’s Morgens was het weer bewolkt en bleef de zonsopgang ons weer onthouden. Wind en golven waren tamelijk stabiel en we hadden een snelheid tussen de 6 en de 7 knopen
Rond 9 uur op 4 mijl van ons passeerde een vrachtschip richting Gibraltar en hier en daar zagen we heel ver weg nog enkele mastodonten.
Het was vochtig en koud in dit warme gebied. Een legging, lange broek, 2 pullen, een goretex jas en een deken konden me nog niet genoeg verwarmen en de derde nacht stond nog te wachten. Hoe prettig zeilen kan zijn hoe erg je het ook kunt haten, maar we konden zeilen zonder motor. Gedaan met het geronk van de motor. Alleen de golven vulde de stilte, maar rond 15 uur werd de zee ruw en bonkten de golven tegen de Antidote en kregen we meer helling over SB waardoor de zee ons regelmatig vergaste met een douche en de buiskap ons het meeste van de aanvallen beschermde.
We zeilden nog steeds tussen de 5 en de 7 knopen met een wind tussen de 15 à 20 knopen scherp aan de wind N.NW grootzeil dubbel gereefd en de genua ¼ ingerold.
Het koken was zeer moeilijk, maar een warme maaltijd is zo lekker op een ruwe zee als je zo lang onderweg bent. Het kikkert je echt op. De afwas was voor de skipper want door de sterke helling moest ik me steeds met 2 handen vasthouden aan het aanrecht en hoe kon ik dan afwassen?
Naar het WC gaan is ook niet evident als de boot sterk helt. Je moet je blokkeren of je schuift er met alle gevolgen van ….. af en dan je 3 broeken op de juiste plaats parkeren terwijl je je weer moet blokkeren is ook niet alles. Blauwe vlekken zijn daar de bewijzen van.
Ondertussen proberen 2 zwaluwen oververmoeid en verloren gevlogen een plaatsje op de boot te bemachtigen. Wij gaven graag een lift, maar ze probeerden steeds en het lukte niet. Maar één zwaluw was het toch gelukt, want tijdens de wacht van de skipper hoorde hij plots getjilp en zag hoe een zwaluw zich verscholen had aan de plotter onder een boekje in zijn slippers.
18.05.2012- De derde nacht werd ingeluid en de zee werd steeds ruwer met hoge golven en dalen. De wind nam toe tot 25 knopen. Slapen was moeilijk. Het bonken en kloppen van de boot op de golven met zijdelingse aanvallen door de ruwe deining zorgde voor een sterke helling en een heen en weer gezwalp. We blokkeerden ons in de kuip. De schuimende zee gutste naast ons en over de boot. Je duikt automatisch weg en vertrouwd de A.P. en onze Antidote.
Bij dageraad werd onze verstekeling wakker, maar we zagen dat hij gekwetst was en geen evenwicht meer had. We probeerden hem water te geven, maar hij hield zijn bekje dicht. Hoe moet je zo’n beestje helpen? Hij leek toch rustig en vol vertrouwen en zette zich in het zonnetje onder de buiskap, kroop in de zak van de verrekijker en ging dan weer in het zonnetje zitten. Maar het werd hem te zwaar en in Albufeira stierf hij toch. We hadden gehoopt hem daar zijn vrijheid te kunnen geven.
-Heel de rit kwam de wind meestal noordelijk. 30 Uren hebben we kunnen zeilen zonder motor bijstand tussen de 5,5 en 7 knopen met een inkomende wind tussen de 30 à 60°. Bij het invaren van de trafic-line aan Cabo Vicente kwam de wind tussen 60 à 90° en de golven ook meer zijwaarts groter maar niet dramatisch . Het was druk op de trafic-line heen en terug Gilbraltar. Op de radar kunnen we goed zien hoe snel deze mastodonten zich verplaatsen.
Heel de overtocht verliep zonder problemen maar we hebben onze snelheid aangepast aan golven en wind.
Om 13u30 liepen we de haven van Albufeira aan na 467,4 mijl op 77uren en 30 min.
Vermoeid maar voldaan wachtte ons een rustige nacht.
Om 8 uur verlieten we de haven uitgezwaaid door ‘Dievago’- zij zeilen eerst nog naar de Azoren - en de ‘Wildeman’ die 2 uur na ons dezelfde richting uitvaart.
Na het woestijn- en bergachtig eilandje gerond te hebben vaarden we met het groot zeil en de genua NO 61°, nog ongeveer 461 mijl te gaan. Het was mistig en erg vochtig, maar de zon duwde de wolken weg en met een wind N.NW ongeveer 11knopen en golven een 1 à 2 meter werd de motor toch bijgezet om een gemiddelde snelheid te bewaren en met de hoop dat de plusminus stabiele weersberichten ons gunstig gezind zouden zijn. Aan BB-zijde cirkelden en doken de meeuwen in het water om hun ontbijt te versieren. Ze waren niet alleen. De dolfijnen hadden reeds hun werk gedaan en kwamen nog wat spelen in de golven van de boeg van het schip.
Via de marifoon hoorden we enkele Nederlandse zeilers tegen elkaar praten komende van Portugal richting Porto Santo. Rond 12 uur kruisten we één van hen – de anderen zagen we in de verte - en via de marifoon vertelde hij dat ze zaterdag in Portomaio vertrokken waren, dat alles goed verlopen was, alleen een nogal ruwe zee aan de voet van Portugal.
Wij motorsailden rustig en was koken niet zo moeilijk. Ik heb dan ook maar rijstpap gemaakt. Pan vasthouden en je blokkeren en dan lukt het wel.
Rond 19 uur liep ‘Wildeman’ ons in. We hadden al verschillende malen via de marifoon wat gebabbeld, zij liepen 6,8 knopen, wij 5,9 knopen en niemand was ziek. Wind en de mooi lange oceaandeining kwamen uit dezelfde richting N ongeveer 10 knopen met golven van ongeveer 1 meter, het mocht voor ons wel wat meer.
Om 20 uur kregen we bezoek van een oververmoeide verdwaalde zwaluw die zich binnen op het bed in de voorkajuit nestelde. We gaven ze een slaapplaats in een doos met grote gaten, maar ’s morgens was het beestje ondanks onze goede zorgen toch overleden.
Zouden we reven om de nacht in te gaan? Ja…, neen…., ja…., neen. De wind wakkerde aan - tussen de 13 à 16 knopen – niet om te panikeren, maar op de Atlantische Oceaan moet je het zekere voor het onzekere nemen, klom de skipper op het voordek om 2 reven in het groot zeil te zetten.
Om 22 uur probeerden we nog contact op te nemen met Wildeman, maar we kregen geen gehoor.
Het was een wat ruwe donkere bewolkte nacht, liepen afwisselend wacht naargelang de slaap zich aanmeldde en waren moederziel alleen.
16.05.2012. 7u30 uur, het was bewolkt dus geen zonsopgang zichtbaar. We probeerden regelmatig de motor rust te geven en zelfstandig te zeilen zodat de golven de stilte vulden. De wind kwam meer uit het noorden en de golven werden getemperd tot een zachte deining over BB. We liepen tussen de 6 en 6,5 knopen, heerlijk genieten. Daar doe je het voor. Maar er zat geen stabiliteit in zee en wind en de motor werd regelmatig terug bijgezet. De oppervlakte van de zee wordt dan weer eens ruw en geagiteerd. De zee is altijd anders en dan toch weer hetzelfde. De zon was terug doch tegen de avond hadden de wolken weer de bovenhand.
Om 17u30 zagen we voor het eerst een vrachtschip dat ons op ½ mijl kruiste richting Marokko. Zo dicht durf je gedurende de dag mekaar kruisen, maar ’s nachts houden we meer afstand. Dan lijkt alles anders. De nacht werd ingezet met het geronk van de motor en gebonk van de golven tegen het schip. Waar zijn de sterren en de maan?
17.05.2012. We liepen wacht zoals afgesproken. De A.P. deed nog altijd zijn werk prima. Rond 4 uur op 6 mijl passeerde een cargo. Via radar en navigatielichten kunnen we zijn afstand en zijn route bepalen. Verder hebben we niets gezien. ’s Morgens was het weer bewolkt en bleef de zonsopgang ons weer onthouden. Wind en golven waren tamelijk stabiel en we hadden een snelheid tussen de 6 en de 7 knopen
Rond 9 uur op 4 mijl van ons passeerde een vrachtschip richting Gibraltar en hier en daar zagen we heel ver weg nog enkele mastodonten.
Het was vochtig en koud in dit warme gebied. Een legging, lange broek, 2 pullen, een goretex jas en een deken konden me nog niet genoeg verwarmen en de derde nacht stond nog te wachten. Hoe prettig zeilen kan zijn hoe erg je het ook kunt haten, maar we konden zeilen zonder motor. Gedaan met het geronk van de motor. Alleen de golven vulde de stilte, maar rond 15 uur werd de zee ruw en bonkten de golven tegen de Antidote en kregen we meer helling over SB waardoor de zee ons regelmatig vergaste met een douche en de buiskap ons het meeste van de aanvallen beschermde.
We zeilden nog steeds tussen de 5 en de 7 knopen met een wind tussen de 15 à 20 knopen scherp aan de wind N.NW grootzeil dubbel gereefd en de genua ¼ ingerold.
Het koken was zeer moeilijk, maar een warme maaltijd is zo lekker op een ruwe zee als je zo lang onderweg bent. Het kikkert je echt op. De afwas was voor de skipper want door de sterke helling moest ik me steeds met 2 handen vasthouden aan het aanrecht en hoe kon ik dan afwassen?
Naar het WC gaan is ook niet evident als de boot sterk helt. Je moet je blokkeren of je schuift er met alle gevolgen van ….. af en dan je 3 broeken op de juiste plaats parkeren terwijl je je weer moet blokkeren is ook niet alles. Blauwe vlekken zijn daar de bewijzen van.
Ondertussen proberen 2 zwaluwen oververmoeid en verloren gevlogen een plaatsje op de boot te bemachtigen. Wij gaven graag een lift, maar ze probeerden steeds en het lukte niet. Maar één zwaluw was het toch gelukt, want tijdens de wacht van de skipper hoorde hij plots getjilp en zag hoe een zwaluw zich verscholen had aan de plotter onder een boekje in zijn slippers.
18.05.2012- De derde nacht werd ingeluid en de zee werd steeds ruwer met hoge golven en dalen. De wind nam toe tot 25 knopen. Slapen was moeilijk. Het bonken en kloppen van de boot op de golven met zijdelingse aanvallen door de ruwe deining zorgde voor een sterke helling en een heen en weer gezwalp. We blokkeerden ons in de kuip. De schuimende zee gutste naast ons en over de boot. Je duikt automatisch weg en vertrouwd de A.P. en onze Antidote.
Bij dageraad werd onze verstekeling wakker, maar we zagen dat hij gekwetst was en geen evenwicht meer had. We probeerden hem water te geven, maar hij hield zijn bekje dicht. Hoe moet je zo’n beestje helpen? Hij leek toch rustig en vol vertrouwen en zette zich in het zonnetje onder de buiskap, kroop in de zak van de verrekijker en ging dan weer in het zonnetje zitten. Maar het werd hem te zwaar en in Albufeira stierf hij toch. We hadden gehoopt hem daar zijn vrijheid te kunnen geven.
-Heel de rit kwam de wind meestal noordelijk. 30 Uren hebben we kunnen zeilen zonder motor bijstand tussen de 5,5 en 7 knopen met een inkomende wind tussen de 30 à 60°. Bij het invaren van de trafic-line aan Cabo Vicente kwam de wind tussen 60 à 90° en de golven ook meer zijwaarts groter maar niet dramatisch . Het was druk op de trafic-line heen en terug Gilbraltar. Op de radar kunnen we goed zien hoe snel deze mastodonten zich verplaatsen.
Heel de overtocht verliep zonder problemen maar we hebben onze snelheid aangepast aan golven en wind.
Om 13u30 liepen we de haven van Albufeira aan na 467,4 mijl op 77uren en 30 min.
Vermoeid maar voldaan wachtte ons een rustige nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten