Zeilen met de Antidote.

Kapitein Roger straalt. Zijn droom is verwezenlijkt.  Zou hij nog een andere droom hebben? Dat zien we dan volgende keer weer.

Slotwoord.

Op 28 april 2012 vertrokken we definitief - nadat de Antidote een volledig onderhoud kreeg -  van San Miguel Tenerife naar Dunkerque Frankrijk om op 14 juli 2012 - juist op de Nationale Feestdag  aan te meren.  We zeilden 2243,16 mijl of 4149,84 km via de Canarische eilanden, eilandje Porto Santo (Madeira), Portugal, Spanje, Kanaaleiland Guernsey naar Frankrijk in 78 dagen. Soms was het eenzaam, soms was het druk.  Soms was het warm, soms koud en nat. Soms zat de wind, golven, deining en stroming goed, soms zat alles tegen, maar we hebben er van genoten. We zijn fier op onze Antidote.  Zij heeft ons nooit in de steek gelaten. We hebben nooit een onveilig gevoel gehad hoe woest de zee ook kon zijn.
Bedankt aan allen die ons gevolgd hebben en we hopen dan ook dat jullie er iets aan gehad hebben. 

Het is ons weeral gelukt.
Alles is opgeruimd en gepoetst. We laten de Antidote even rusten, maar niet lang.  Dat heeft ze verdiend.

Sisi is ons komen halen in Dunkerque. We waren blij elkaar weer te zien. Gelukkig bestaat Skype. Het weer in Dunkerque is idem als in België. Bewolkt, een straaltje zon en dan weer bewolkt. Och we nemen het zoals het komt.

Babs en Fred van de Cerise hebben hun ligplaats in Dunkerque. Zij vertrekken woensdag naar Engeland om daar hun zeilverlof door te brengen. We kennen ze reeds jaren, maar nu was het een tijdje geleden dat we mekaar nog gezien hadden. Je kunt denken wat we allemaal weeral te vertellen hadden.

De Antidote werd gepoetst en geschrobd.  Nu mag ze even rusten in deze goed beschermde haven. Ze heeft het wel verdiend, want ze heeft ons geen enkele keer in de steek gelaten. De eerste liefde van de kapitein zal altijd zijn eerste liefde blijven.

Van Boulogne sur Mer naar Duinkerque

Weeral regen bij het vertrek 's morgens in Boulogne sur Mer.

In de voorhaven nog geen 1/2 mijl verder is de skipper al kletsnat. Bakken regen en een snijdende wind houden ons niet tegen.

De Skipper kan niet altijd achter het stuurwiel staan.
Wachtwisseling. Het is even gestopt met regenen, maar zon kunnen we niet meebrengen.

Ter hoogte van Calais is het uitkijken voor de overzetboten naar Engeland.  Je ziet ze in de verte aankomen en zijn sneller bij je dan je denkt.  Zij hebben voorrang. Dus oppassen geblazen.

In Dunkerque zijn verschillende havens, maar wij namen de sluis naar 'De Bassin de la Marine' in de stad, waar je heel rustig ligt, ver van golven en stroming. Gedaan met het schudden en bonken. Wat zullen we rustig slapen.

Een sluis lijkt soms meer op een mossel- en oesterkwekerij. De aanwas is hier echt mooi maar de meeste zeilers vinden het maar vies.

We werden ontvangen met vuurwerk. Neen niet echt, het was 14 juni de Fransen hun Nationale Feestdag en dan wordt er geknald en gedanst op ' Le Bal Populaire'.

Dag 111: zaterdag 14.07.2012: Boulogne sur Mer naar Dunkerque Frankrijk: 51°2’137”N – 2°22’150”O.

Gisterenavond zijn er nog zeilers aangekomen vanuit Engeland, allemaal Belgen. Toen moest er drie-vierdubbel gestapeld worden. Een Hollander heeft iedereen gemeden. Een andere Hollander lachte er mee en boot onmiddellijk zijn zijkant.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken 5 Belgische boten waaronder wij richting Dunkerque en Nieuwpoort in de kletterende regen, maar het was tijd om te vertrekken om van de stroom te profiteren. Het ging er wild en snel aan toe. Het leek wel een race, maar het was voor ieder van ons een zware natte trip. Aan de Cap Gris-Nez en de Blanc-Nez zag alles grijs. Als de zon schijnt is het er echt mooi en kun je Engeland zien, nu oogde alles depressief. Enkel ter hoogte van Calais, waar het dan weer druk is met de aan- en afvarende overzetboten naar Engeland klaarde het een beetje op en nam de wind af tot 25 knopen ZW, de genua werd uitgeboomd en de zee was iets rustiger. Maar veel zon hebben we niet gezien. De meteo beloofde ons 3 tot 4 bf en opklaringen, maar met een W wind van 8 bf. (tussen de 35 en 45 knopen) en dan de stroom mee, met bakken regen liepen we rond de 9 à 10 knopen alleen met de genua half uitgerold - het groot zeil is gescheurd, dus lieten we het met rust. We hebben het gisteren geplakt met speciale tape, maar nu moet het naar de zeilmakerij. Zo is er altijd wel wat - de golven kwamen aangerold, heften de Antidote op om hem in een volgend zeedal weer  neer te zetten en ons van BB naar SB te zwieren enz.enz.. Ik had het luik dicht gedaan, maar we hebben gelukkig geen brekers gehad. Onze laatste trip hadden we ons wel wat rustiger voorgesteld.  En toch hebben we genoten van elk moment. 
Voor de ingang van de haven wakkerde de wind weer aan tot 35 knopen en om de genua in te rollen wachtten we tot we binnen waren. De zee was veel te wild om op het voordek de boom terug op zijn plaats te hangen.
Sinds La Coruña hebben we geen goed weer meer gehad en werd het warm ingeduffeld zeilen.
Om 13u30 meerden we aan in de Port du Grand Large, gingen eten in het restaurant, want we vonden dat we dat verdiend hadden want tijdens zulke trippen krijg je niet veel over de lippen buiten zout. Om 15u30 vaarden we via de sluis naar Bassin de la Marine in de stad na 46,44 mijl. 
Mei 2006 vertrokken we in Dunkerque en juli 2012 zijn we er terug. We zeilden gedurende deze periode 5 à 6 maanden per jaar. De Antidote heeft ons niet in de steek gelaten. We hadden het volste vertrouwen in haar en hebben haar dan ook zowel de skipper als ik gekust.
We blijven hier zeker een maand liggen om dan toch terug in België te belanden.
Om 23 uur gaf Dunkerque een daverend vuurwerk  in de haven met  - ondanks het geknal -  aangepaste muziek te horen tot op de boot. Wat een ontvangst!!!   

Slotwoord volgt nog.