Zeilen met de Antidote.

Kapitein Roger straalt. Zijn droom is verwezenlijkt.  Zou hij nog een andere droom hebben? Dat zien we dan volgende keer weer.

Slotwoord.

Op 28 april 2012 vertrokken we definitief - nadat de Antidote een volledig onderhoud kreeg -  van San Miguel Tenerife naar Dunkerque Frankrijk om op 14 juli 2012 - juist op de Nationale Feestdag  aan te meren.  We zeilden 2243,16 mijl of 4149,84 km via de Canarische eilanden, eilandje Porto Santo (Madeira), Portugal, Spanje, Kanaaleiland Guernsey naar Frankrijk in 78 dagen. Soms was het eenzaam, soms was het druk.  Soms was het warm, soms koud en nat. Soms zat de wind, golven, deining en stroming goed, soms zat alles tegen, maar we hebben er van genoten. We zijn fier op onze Antidote.  Zij heeft ons nooit in de steek gelaten. We hebben nooit een onveilig gevoel gehad hoe woest de zee ook kon zijn.
Bedankt aan allen die ons gevolgd hebben en we hopen dan ook dat jullie er iets aan gehad hebben. 

Het is ons weeral gelukt.
Alles is opgeruimd en gepoetst. We laten de Antidote even rusten, maar niet lang.  Dat heeft ze verdiend.

Sisi is ons komen halen in Dunkerque. We waren blij elkaar weer te zien. Gelukkig bestaat Skype. Het weer in Dunkerque is idem als in België. Bewolkt, een straaltje zon en dan weer bewolkt. Och we nemen het zoals het komt.

Babs en Fred van de Cerise hebben hun ligplaats in Dunkerque. Zij vertrekken woensdag naar Engeland om daar hun zeilverlof door te brengen. We kennen ze reeds jaren, maar nu was het een tijdje geleden dat we mekaar nog gezien hadden. Je kunt denken wat we allemaal weeral te vertellen hadden.

De Antidote werd gepoetst en geschrobd.  Nu mag ze even rusten in deze goed beschermde haven. Ze heeft het wel verdiend, want ze heeft ons geen enkele keer in de steek gelaten. De eerste liefde van de kapitein zal altijd zijn eerste liefde blijven.

Van Boulogne sur Mer naar Duinkerque

Weeral regen bij het vertrek 's morgens in Boulogne sur Mer.

In de voorhaven nog geen 1/2 mijl verder is de skipper al kletsnat. Bakken regen en een snijdende wind houden ons niet tegen.

De Skipper kan niet altijd achter het stuurwiel staan.
Wachtwisseling. Het is even gestopt met regenen, maar zon kunnen we niet meebrengen.

Ter hoogte van Calais is het uitkijken voor de overzetboten naar Engeland.  Je ziet ze in de verte aankomen en zijn sneller bij je dan je denkt.  Zij hebben voorrang. Dus oppassen geblazen.

In Dunkerque zijn verschillende havens, maar wij namen de sluis naar 'De Bassin de la Marine' in de stad, waar je heel rustig ligt, ver van golven en stroming. Gedaan met het schudden en bonken. Wat zullen we rustig slapen.

Een sluis lijkt soms meer op een mossel- en oesterkwekerij. De aanwas is hier echt mooi maar de meeste zeilers vinden het maar vies.

We werden ontvangen met vuurwerk. Neen niet echt, het was 14 juni de Fransen hun Nationale Feestdag en dan wordt er geknald en gedanst op ' Le Bal Populaire'.

Dag 111: zaterdag 14.07.2012: Boulogne sur Mer naar Dunkerque Frankrijk: 51°2’137”N – 2°22’150”O.

Gisterenavond zijn er nog zeilers aangekomen vanuit Engeland, allemaal Belgen. Toen moest er drie-vierdubbel gestapeld worden. Een Hollander heeft iedereen gemeden. Een andere Hollander lachte er mee en boot onmiddellijk zijn zijkant.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken 5 Belgische boten waaronder wij richting Dunkerque en Nieuwpoort in de kletterende regen, maar het was tijd om te vertrekken om van de stroom te profiteren. Het ging er wild en snel aan toe. Het leek wel een race, maar het was voor ieder van ons een zware natte trip. Aan de Cap Gris-Nez en de Blanc-Nez zag alles grijs. Als de zon schijnt is het er echt mooi en kun je Engeland zien, nu oogde alles depressief. Enkel ter hoogte van Calais, waar het dan weer druk is met de aan- en afvarende overzetboten naar Engeland klaarde het een beetje op en nam de wind af tot 25 knopen ZW, de genua werd uitgeboomd en de zee was iets rustiger. Maar veel zon hebben we niet gezien. De meteo beloofde ons 3 tot 4 bf en opklaringen, maar met een W wind van 8 bf. (tussen de 35 en 45 knopen) en dan de stroom mee, met bakken regen liepen we rond de 9 à 10 knopen alleen met de genua half uitgerold - het groot zeil is gescheurd, dus lieten we het met rust. We hebben het gisteren geplakt met speciale tape, maar nu moet het naar de zeilmakerij. Zo is er altijd wel wat - de golven kwamen aangerold, heften de Antidote op om hem in een volgend zeedal weer  neer te zetten en ons van BB naar SB te zwieren enz.enz.. Ik had het luik dicht gedaan, maar we hebben gelukkig geen brekers gehad. Onze laatste trip hadden we ons wel wat rustiger voorgesteld.  En toch hebben we genoten van elk moment. 
Voor de ingang van de haven wakkerde de wind weer aan tot 35 knopen en om de genua in te rollen wachtten we tot we binnen waren. De zee was veel te wild om op het voordek de boom terug op zijn plaats te hangen.
Sinds La Coruña hebben we geen goed weer meer gehad en werd het warm ingeduffeld zeilen.
Om 13u30 meerden we aan in de Port du Grand Large, gingen eten in het restaurant, want we vonden dat we dat verdiend hadden want tijdens zulke trippen krijg je niet veel over de lippen buiten zout. Om 15u30 vaarden we via de sluis naar Bassin de la Marine in de stad na 46,44 mijl. 
Mei 2006 vertrokken we in Dunkerque en juli 2012 zijn we er terug. We zeilden gedurende deze periode 5 à 6 maanden per jaar. De Antidote heeft ons niet in de steek gelaten. We hadden het volste vertrouwen in haar en hebben haar dan ook zowel de skipper als ik gekust.
We blijven hier zeker een maand liggen om dan toch terug in België te belanden.
Om 23 uur gaf Dunkerque een daverend vuurwerk  in de haven met  - ondanks het geknal -  aangepaste muziek te horen tot op de boot. Wat een ontvangst!!!   

Slotwoord volgt nog.

Van Dieppe naar Boulogne sur Mer

Het is zomer! Ook dan kan een zeiler afzien. Bakken regen, een stormachtige zee en windvlagen van 35 tot 40 knopen. Moet dat nu?

Het begon op te klaren, de wind minderde tot ongeveer 25 à 330 knopen en de zee bleef zoals de Fransen zeggen 'geagiteerd'.

Hier ziet het er al beter uit, maar warm?  Wat is dat? De skipper heeft zelfs zeilhandschoenen aan.De zee blijft wild.

Aan de haveningang van Boulogne sur Mer ging het er weer heviger aan toe en was het moeilijk te sturen, maar we waren er.

Dag 110: vrijdag 13.07.2012: van Dieppe naar Boulogne sur Mer Frankrijk: 50°43’530”N – 1°35’959”O.

Om 5u15 vaarden we de haven uit in een druilerige regen.  Het werd stilaan licht, de zichtbaarheid was maar zus en zo. De skipper had uitgeteld als we om 5 uur vertrokken, hadden we bijna tot aan de ingang van de haven van Boulogne sur Mer de stroom mee. We konden weer vlinderen met ZW wind  rond de 20 knopen. Het ging vooruit, maar de wind  shifte naar W, de zeilen werden aan SB zijde gezet en we zeilden halve wind iets achterlijk met bakken regen, wind tussen de 35 en 40 knopen, op een stromachtige zee. De vuilbak vloog uit de kast onder de afwasbak en de PC werd uit zijn beschermde plaats gewipt. In de haven melde de meteo 8 bf zagen we achteraf.  Ik had het wel graag wat rustig, want de laatste dagen hebben we al alle dagen op een wilde zee gezeild en dat is vermoeiend. De AP kan zulke zeeën niet de baas, dus moesten we mekaar aflossen. De zon kwam er uiteindelijk door en het werd wat rustiger tot een 25 knopen zodat we droog waren als we in de haven aankwamen om 13 uur na 55,45mijl.  Zo snel hadden we nog nooit gevaren, zeker met een gemiddelde van 7 knopen. De haven van Boulogne sur Mer lag nokvol.  Een zeiler waagde het te vertrekken, zag ons binnen komen waaien en maakte rechtsomkeer. We moesten dubbelen maar een Hollander weerde ons. In plaats van ons te helpen ging hij zijn boot binnen.  Hij wilde niemand naast zich.  Nochtans mogen ze dat niet weigeren.

Vriendelijk is iets anders.  Wij proberen altijd te helpen, maar de solidariteit daalt en het egoïsme stijgt ook in het zeilerwereldje.

Op weg naar Dieppe toen het nog niet regende.

Dag 109: donderdag 12.07.2012: van Fécamp naar Dieppe Frankrijk: 49°55’688”N – 1°04’954”O.

Gans de nacht bleef het stormachtig met bakken regen. In de haven was het erg woelig.  Het leek alsof we nog op zee zaten. Zouden we verder zeilen of wachten, want gewoonlijk zit de wildheid dan nog in zee. Het was mistig, grijs met regen bij het ontwaken, maar gedurende de voormiddag klaarde het op.  Roger ging nog eens naar de meteo aan het havenkantoor kijken, want we geraakten niet op internet en het leek te doen. Dus vertrokken we na vis en krabbenpoten gekocht te hebben in de haven, want die zijn hier vers en heel lekker. We vertrokken om 12 uur nog wel een uurtje stroom tegen, maar de zon scheen en in de verte zagen we grijze wolken en hoopten die voor te blijven. Deels lukte dat ons, maar in Dieppe kregen we de volle laag. De zee was tamelijk rustig met een W wind van rond de 15 knopen achterwaarts.  Groot zeil en wat bijstand van de motor en we waren na 32,38 mijl om 17u15 in de dievenhaven - zeggen de Fransen -  want het is hier zeer duur, geen internet en het sanitair is wel proper, maar verouderd. Hoe korte we bij huis komen, hoe minder comfort en duur. Dus morgen gaan we verder richting Boulogne sur Mer.
- We hoorden juist een panpan: er zou een boot aan Cap d’Antifer – gisteren hebben wij die Cap gerond doch ver in zee gebleven - gezonken zijn en de vissers worden verwittigd van daar niet te vissen om nog meer ongevallen te voorkomen met hun netten. 

Fécamp bij het binnenvaren.

De falaisen aan Etretat.

De inham van Etretat in de verte. 

Dag 108: woensdag 11.07.2012: van Cherbourg naar Fécamp Frankrijk: 49°45’758”N – 0°21’938”O.

Het plan was om 6 uur te vertrekken, maar het werd 6u30. We hadden de GSM nog op het Spaanse uur staan en werden pas gewekt om 6 uur. De vermoeidheid begint door te wegen denk ik. W wind tussen de 15 en de 20 knopen achter met een woelige zee, eerste 6 uren stroom tegen en dan 6 uren stroom mee. De zee was erg woelig en na een 10 mijl zeilden we voor de wind al vlinderend. Te hoogte van Barfleur werd onze definitieve koers ingezet met een 25 knopen W wind. Iets rustiger dan na Le Cap.  Een 28 mijl voor Fécamp ter hoogte van Le Havre scheen de zon en werd het warmer, maar dat was van korte duur.  Regen achtervolgde ons, haalde ons in en verdween dan weer richting land enz. enz… Een 20 mijl voor Fécamp varen we over de Meridiaan van Greenwich en komen we van W in O. Van Cap d’Antifer hebben we niet veel gevoeld omdat we minstens 10 mijl in zee waren. En dan in de verte zagen we Aiguille d’Etretat in de zon. Wat zijn die falaisen mooi.
Een 12 mijl voor Fécamp hadden we terug een beetje stroom tegen, maar we liepen nog altijd tussen de 6,50 en 7,50 knoop. Op de marifoon hoorden we dat de zeilboot Alcatras richting Fécamp motorproblemen had en bijstand vroeg indien hij zijn motor niet gestart kreeg om hem in de haven  binnen te slepen.  De kustwacht zond een mayday  of er een boot in de omgeving zich wou melden.  Wij waren in de omgeving en werden gevraagd indien nodig bijstand te verlenen.  De alcatras  probeerde meermaals en uiteindelijk lukte het hem zijn motor terug op gang te brengen en werd de mayday afgeblazen en wij werden bedankt. Voor de haven van Fécamp nam de wind toe tot 35 knopen en vlogen de haven binnen om 19u52 na 81,45 mijl. We waren nog niet afgemeerd, of de Alcatras kwam ons al bedanken voor de eventuele bijstand.  

De haven St Petersport van Guernsey waar je naar binnen begeleid wordt en een plaatsje toegewezen krijgt. Het ligt er altijd nokvol en de havenmeesters kunnen goed stapelen.

Iets buiten de haven St Pieterport was de zee wild maar de golven en stroom kwamen uit de goede richting.

Soms ging het er nogal woest aan toe vooral rond Cap de la Hague maar de kapitein kon het de baas.

In de verte de overzet Guernsey Engeland.

We hebben er geen hinder van. Hij loopt achter ons door.

 Het was een zware wilde dag. Zo hadden we Cap de la Hague nog niet gezien. Gelukkig hadden we stroom en wind mee wel tot 35 knopen en snelheden van 11,50 knoop. Moeilijk, maar de kapitein hield stand. Voor mij was het te zwaar. Ik kon het stuurwiel niet houden.

Ik heb de douanen boot toch gefotografeerd. De zodiak dat ging niet in het geniept.

Dag 107: dinsdag 10.07.2012: van Guernsey Kanaaleilanden naar Cherbourg Frankrijk: 49°38’832”N – 1°37’361”W.

Om 11u30 stond er genoeg water over de drempel, zodat we de haven konden uitvaren. Normaal gezien zouden we 7 uren stroom mee hebben en dus ook nog aan Cap de La Hague gekend om zijn stormachtige zee.
De genua werd uitgeboomd BB en het groot zeil SB opgetrokken zodat we konden vlinderen onmiddellijk bij het buiten varen van de haven. We hadden zeker 3 knopen stroom mee en rond de 20 knopen WZW wind.  Als het zo bleef zouden we er vlug zijn. Het was weer dikke jassen weer. Als de zon erdoor kwam – soms – was het nog koud. Ik nam het stuur en zeilde tot 10,1 knoop, wauw wat een snelheid.  De A.P. kreeg vandaag rust, want het was te woelig en als hij te veel moest bijzetten verliezen we aan snelheid. Na een 15 mijl nam de skipper het stuur over.  De zee werd woeliger en woeliger. De wind nam in snelheid toe tot 35 knopen aan de Cap de la Hague met en stormachtige zee.  Gelukkig stond de skipper achter het stuurwiel en haalde snelheden van 11,6 knopen, voor mij was het te zwaar.  Na de Cap kon de skipper de boom wegnemen en beide zeilen BB plaatsen omdat we van koers veranderde en de wind dan uit een andere hoek kwam. Het bleef zwaar zeilen maar toch niet meer stormachtig.
Plots kwam er een helicopter boven de boot hangen en nam foto’s. Hopla daar had je het weer. De skipper zei: “nu krijgen we zeker controle van de douanen” en inderdaad iets later kwamen ze recht op ons afgevaren, bleven een tijdje naast ons en vertrokken richting haven. 
Eens in de ‘Petite Rade’ een 3 mijl voor Cherbourg kwam in volle vaart een zodiak van de douanen met 3 mannen en 1 vrouw tot bij ons en ze wilden aan boord. De zee was nog erg wild, wind nog steeds rond de 30 knopen, we liepen nog 6,5 knoop en we vroeger: controleer ons toch in de haven.  Ze weken geen seconde van ons. Vaarde dan BB, dan SB, rondomom enz. en deden telkens een poging om aan boord te komen terwijl de anderen volgden met hun grijze grote boot. Het leek wel alsof we de grootste boeven waren. In welke soap waren wij terecht gekomen. Uiteindelijk sprongen ze met 3 aan boord, een gevaarlijke bedoening, want het groot zeil diende nog naar beneden gehaald te worden en dan moet je in de wind draaien en kan de giek overslaan. Ze vroegen de papieren van de boot en de paspoorten en telefoneerden naar…?, vroegen vanwaar we kwamen enz. enz. enfin alles moesten ze weten, zelfs wat we deden voor we op pensioen waren. Jean Michel had ons nog verteld dat de gepensioneerden verdacht worden tot het overbrengen van drugs om een centje bij te verdienen en we hadden er nog mee gelachen.
Het was zeer druk in de haven omdat er feestelijkheden waren, maar de douane in de zodiak ging voor ons een plaatsje versieren. Hij kwam in volle vaart terug en we kregen een plaats in een box en werden door hem en een havenhulp naar onze plaats geëscorteerd. De omliggende zeilers moeten zeker gedacht hebben ‘wat hebben die uitgespookt? ‘We hadden de aandacht van de ganse haven. Eens in de haven werd er nog wat heen en weer getelefoneerd, nog wat vragen gesteld, de boot volledig onderzocht tot in de biltgens en de ijskast toe. Het was wel een hele belevenis, maar het heeft ons een mooi plaatsje opgeleverd in de haven – bedankt Franse douanen - want anders moesten we zoals velen door de drukte van de feestelijkheden zij aan zij liggen of aan een ponton zonder verbinding met de wal.
Om 18u15 verlieten ze de boot en wensten ons nog een fijne reis verder.
44,94 mijl hebben we afgelegd van Guernsey tot Cherbourg. 

Een kalme zee en in de verte één van de kathedralen van de zee varend naar Brest.

Op zee vind men zelfs schitterende diamanten. Het moet niet altijd wild zijn.

De genua wordt uitgeboomd door de kapitein op het voordek bij een rustige zee. En dan kunnen we vlinderen. Ik blijf aan het stuurwiel en volg zijn bevelen op. Niet gemakkelijk!!!

Bij het binnen lopern van Guernsey blijf je best uit de buurt van de Cruisers. Zij hebben voorrang en zijn soms sneller bij je dan je denkt.

Opgestapeld, tegen elkaar gedrukt wachten we in de buitenhaven van Guernsey tot er voldoende water is om  over de drempel te kunnen. Het tij verschil is hier ongeveer 10 meter.

Dag 106: maandag 09.07.2012: van Roskoff Frankrijk naar Guernsey Kanaaleilanden: 49°27’345”N – 2°81’944”W.

Hopla daar was ze weer: 5 uur en dan zegt de GSM van de kapitein: “het is tijd om op te staan” tot je op stop drukt en anders blijft ze het zeggen tot de batterij leeg is. Ik draai me dan nog even om, maar de kapitein springt onmiddellijk in zijn zeiltenue.  Om 5u45 was ik dan toch ook al klaar en stond ik achter het stuurwiel terwijl de kapitein de touwen losgooide en oeps weg waren we. Te weinig wind ZW, maar wel stroom mee en dat zou zo’n 7 à 8 uur duren, dan moet je daar van profiteren. We liepen tot snelheden van 8,50 knoop wel met bijstand van de motor op een eindelijk rustige zee, wel bewolkt en de genua BB uitgebouwd en het grootzeil SB zodat we konden vlinderen. De zon deed verschillende pogingen, maar met weinig resultaat.
Nostalgische boten uit verschillende landen: de kathedralen van de zee zoals men zegt: 4 masters, 3 masters enz. passeerden ons voor de feestelijkheden in Brest.
De laatste mijlen speelden wind en golven weer pal tegen elkaar, dus een woeste zee, maar om 17u10 onze tijd en 16u10 Engelse tijd na 73,97 mijl werden we tegen elkaar geplakt in de buitenhaven tot het hoog water werd om over de drempel van de haven binnen te kunnen varen. Ik wilde nog boodschappen doen maar kon dus niet aan de wal en heb dan maar beroep gedaan op vrijwilligers met een dinghy want de watertaximan stuurde zijn kat. Rond half elf konden we pas de haven binnen, weer alsof we in een blikken doos werden opgestapeld. Wel dat enerveert me en ik denk dat dit de laatste keer is dat we hier komen.

Bij het verlaten van de haven in L'Aber Wrac'h  's morgens was het nog erg koud en kil.

Het ging er weer wild aan toe, maar wel uit de goede richting.

De golven en stroming zorgde voor een snelle overvaart.

Dit is een breker, maar hij heeft ons toch niet overspoelt. We hebben hem kunnen afweren.

Een van de mooie gevels uit de 16° eeuw te Roskoff. Het huis staat te koop. Liefhebber!!!!

Marie-Thérèse, Hervé en Flam op de boot in de nieuwe haven van Roskoff.  Flam gaat altijd mee met de catamaran.

Een fotootje voor de oude vissershaven die met laagtij droog valt.  Hier is er een verschil tussen hoog- en laagtij van 6 meter.

De oude haven van Roskoff bij laagtij.

Dag 105: zondag 08.07.2012: van L’Aber Wrac’h naar Roskoff: 48°42’988”N – 3°57’959”W.

Om 7 uur vaarden we weer verder. De haven lag vol en een Engelsman was reeds aan ’t wachten om ons plaatsje in te nemen. Op een uurtje hadden we de Aber afgevaren tot aan de Libenter boei, waar we halve wind (15 knopen NW) konden zeilen.  Eindelijk was de zon terug maar de  zee was wild, het gevolg van slecht weer rond Ierland. We liepen 7 tot 9 knopen omdat we de stroom mee hadden. Man, wat gingen we vooruit, maar het bleef niet duren, want halfweg viel de wind weg en moesten we het alleen met de stroom doen en werd de motor bijgezet.
5 mijl voor Roskoff werd de zee terug woester omdat wind en stroming tegenover mekaar werkten. Een fenomeen dat we stilaan gewoon worden.
Ook passeerden we de nog enige bemande 75 meter hoogste vuurtoren van Europa.
Om 13u30 na 35,66 mijl vaarden we de nieuwe haven binnen waar we een plaats kregen op ponton B.  Er was wel nog geen water noch elektriciteit. Het zal nog wel een jaartje duren eer hier alles in orde is, maar het wordt wel sjiek.
Rond 16 uur kwamen Marie –Thérèse en Hervé met hun hond Flam - zij wonen in Trebeurden - en hebben hun zielboot geruild voor een catamaran.  We hebben ze jaren geleden ontmoet in Bilbao en samen wat rond gezeild en als we in de buurt zijn, even een smsje en ze zijn er.
Roscoff is een klein charmant kuststadje met granieten huizen uit de 16de eeuw, kleine gespecialiseerde winkeltjes, barretjes en restaurants. We kuierden in het stadje terwijl Hervé  was onze gids. Roscoff profiteert het gehele jaar van een mild klimaat vanwege de warme Golfstroom en de natuurlijke bescherming die het eiland Ile de Batz biedt. Behalve de prachtige stranden (één van de beste stranden is dat van Laber op ong. 1 km van de oude haven) zijn de Jardin Exotique (een tropische tuin), de Notre Dame de Croatz Batz (een kerk) en het Aquarium en Hervé reed met ons naar het stadje. Het was weer een fijn weerzien en tijdens een etentje in een restaurant konden we wat bij babbelen.  In september komen ze met hun catamaran naar België en zien we mekaar weer. 

De kathedraal te Saint Pol de Leon.

Met Annie en Jean Michel in St Pol de Leon in bewondering naar de kathedraal kijkend.

Jean Michel en Annie in het restaurant Captain Crêpe te L'Aber Wrac'h.

Dag 104: zaterdag 07.07.2012: L’Aber Wrac’h: 48°35’972”N – 4°33’684”W.

Vanmorgen begon het te regenen en het was erg mistig.  Veel zeilers zullen er niet zijn in de regio, want je moet hier zeer goed binnen de beboeiing blijven en je ziet geen 100 m. Dus hier was niets te zien en er was ook geen of weinig beweging.
De Aber Wrac'h ontleent zijn naam aan de eerste ondergedompelde rots van het kanaal, "Ar Grach" dat "de oude vrouw" (de vis) betekent. Het landschap bij de kust van de Abers, ook wel de kust van de legenden genoemd, is fantastisch mooi. Het water stort zich hier op het land en dit levert adembenemende beelden op. De charme van deze fraaie streek waar een diepblauwe zee omzoomd wordt door zandstranden, is niet te weerstaan, gisteren nog van genoten maar vandaag niets van te zien. Deze idyllische omgeving is ideaal voor vele sportieve activiteiten zowel op land als op zee: wandelen, vliegers oplaten , windsurfen, duiken, zeekajakken ... en vele andere activiteiten!
Jean Marie en Annie kwamen ons halen en reden met ons naar Roskoff zodat we morgen wisten waar we naar toe zeilden. In de haven van Roskoff was er nog veel werk en door de regen van vanmorgen was het erg drassig. Gelukkig scheen de zon terug, maar de wind was bar koud. We hielden halt in Saint Pol de Leon een mooi Bretoens stadje met een kathedraal. Nadien namen ze ons mee uit eten in L’Aber Wrac’h bij Captain Crêpe een zeer goed restaurant. De eigenaar had vroeger in hun restaurant in Brest nog gewerkt. Het was een fijn weerzien en we houden contact.

Karakteristieke rots aan Pointe Toulinquet bij de aanloop van Brest waar altijd een sterke stroming staat.

Wind en deining tegen de stroom in geven een wilde zee.

Vanaf Chenal du Four was het rustig zeilen scherp aan de wind.  Wel zo kan het ook. 2 Boten op weg naar de feestelijkheden in Brest.

Hier zie je goed dat we heel wat stroom mee hebben. Zo hebben we het graag. En het weer boven zee was al even mooi.

Dit is de eerste keer op onze reis dat het zo druk was op zee.

Een stukje L'Aber Wrac'h in de verte.

Dag 103: vriidag 06.07.2012: van Brest naar L’Aber Wrac’h Frankrijk : 48°35’972”N – 4°33’684”W.

Om 11u30 zijn we toch maar vertrokken met een regenvlaag en een zware bewolking, maar eens op zee scheen de zon en lieten we Brest achter ons in de wolken. We vertrokken 4 uur na hoog water om de stroom mee te hebben en liepen tot 8,50 knoop, nochtans zaten deining en wind op kop zodat we de eerste 10 mijl weer in een woeste zee zaten en we tegen hoge golven moesten opklimmen. De golven bonkten tegen de boot omdat golven, stroom en wind tegen elkaar inwerkte.
Nadien werd het heel wat rustiger en bij de aanloop van Chenal du Four viel de stroom weg doch na een ½ uurtje kregen we weer stroom mee en konden we zeilen, scherp aan de wind, grootzeil en de genua uitgerold met een gemiddelde van 7 knopen en dan gaat het vooruit hoor. Een stralende zon, een rustige zee, juist genoeg wind en stroom mee, het was lang geleden dat we zo gerelaxt konden zeilen. Het enige verschil was, dat we nu binnen de beboeiingen moesten blijven omdat er veel rotspartijen  zich boven en onder water bevinden. Zeker 10 zeilboten kruisten ons op korte afstand zodat we mekaar konden groeten.
Vanaf nu zullen we altijd moeten rekening houden met de getijden en de vertrektijden uittellen om zoveel mogelijk stroom mee te hebben. We zitten hier al met een verschil van 6 meter tussen hoog- en laag water.
Om 18 uur werden we opgewacht door de havenmeester in de nieuwe haven van L’Aber Wrac’h na 40,05 mijl. Jaren geleden waren we hier ook en was er slechts 1 ponton met een bedenkelijke trap naar de wal.  

Dag 101 met foto's staat niet op volgorde,: de verbinding viel uit.

In het restaurant Tex Mex te Brest aan de Marina du   Château bij Annie en Jean Michel.

Een wandeling langs de Rue du Siam met in de verte het Stadhuis van Brest.

Aankomst van de tweemaster La Couvrance voor de feestelijkheden.  Hij wordt op zijn plaats geduwd door een zodiac.

Het voorsteven van La Couvrance.

Dag 101: woensdag 04.07.2012: Brest Frankrijk: 48°22’654”N – 4°29’259”W.    

De ganse nacht bleef het regenen, maar gedurende de dag klaarde het op en kwam de zon er door. We wandelden door Brest ons nog bekend van vroeger en gingen dag zeggen bij Annie en Jean Michel van de Maeva – Bretoense zeilers die we vorig jaar ontmoetten in Fuertaventura en samen naar Las Palmas Gran Canaria  zeilden om hen nadien terug te zien in Santa Cruz Tenerife – zij zeilden in december 2011 op 21 dagen naar Martinique onder hun tweetjes – hebben hier aan de haven een restaurant Tex Mex en hoopten ons te zien want ze zijn momenteel in Brest. En zo gezegd zo gedaan.  Het was een fijn weerzien. We werden uitgenodigd het avondmaal te gebruiken in zijn restaurant: heerlijk.  Zaterdag zien we Annie en Jean Michel terug in L’Aber Wrac’h. 
Het is zeer druk in Brest, want het zijn “Les Tonnerres” feesten van 13 tot 19 juli. La Fête internationale de la Mer et des Marins”. Alles wordt in gereedheid gebracht.  Vrijdag moeten alle bezoekers de haven verlaten, om plaats te maken voor zij die participeren. Voor meer info: www.lestonnerresdebrest2012.fr
Er zijn al enkel kathedralen van de zee binnengevaren: indrukwekkend, te bezoeken tijdens de feestelijkheden.