Het imposante stadhuis zowel binnen als buiten op de grote markt in La Coruña.

Het strand in La Coruña bij laag tij. Bij hoog tij is er geen strand meer en vlucht iedereen de trappen op,  de wandelboulvard  op tot de zee zich langzaam terug trekt.  Maar vandaag is het strand leeg, het is nogal frisjes.

Dag 97: zaterdag 30.06.2012 La Coruña Spanje: 43°22’028”N –8°23’110”W.

 La Coruña, Galicische en officiële naam; ”A Coruña” is een stad en gemeente in de Spaanse autonome regio Galicië. De stad A Coruña ligt in het uiterste noordwesten van Spanje, aan de Atlantische Oceaan en vandaaruit vertrekken we morgen om de Golf van Biskaye over te steken als de wind en golven ons goed gezind zijn richting Brest in Frankrijk. Onze laatste lange trip dit seizoen nl. 2 nachten en 3 dagen.  Gisterenavond, vannacht en vanmorgen werden we verrast door hevige regenbuien. Gelukkig klaarde het op na de middag want ik had nog een wasje te doen – de wasmachines in de haven waren weer van bedenkelijk allooi  - en met de hulp van het havenpersoneel kreeg ik mijn was toch gedaan en in een mum van tijd droog. Nog wat proviand voor onze trip werd ingeslagen en nog vlug een broodje gebakken voor mij. Enfin verhongeren zullen we niet. We genoten nog even van de drukke sfeer in La Coruña, één voor ons niet onbekende mooie stad.  

Hoge golven en deining begeleiden ons naar La Coruña.

Aan Cabo Villano gaat het er nogal wild aan toe en is er meestal veel wind kijk maar naar de windmolens op de heuvel.

Roger is de genua aan het uitbomen terwijl ik een zo veilig mogelijke koers vaar. Ik ben altijd blij als het gedaan is. Hij is wel geklikt en heeft een reddingsvest aan, maar toch!!!

Het is nog wel geconcentreerd zeilen, maar de boot ligt nu stabieler op de golven.

En als je honger hebt, moet je eten en het smaakt zo te zien. Ieder om beurt.

In de Ría van Coruña zijn altijd veel meeuwen, maar weer een andere soort dan de duikers waarover meer uitleg in de tekst. Deze meeuwen vangen vis op een andere manier.

In de haven van La Coruña aan het tankstation.

Dag 96: vrijdag 29.06.2012: van Camariñas naar La Coruña Spanje: 43°22’028”N –8°23’110”W.

We waren al vroeg wakker door de binnenvarende vissers die door hun snelheid ons wakker schommelden en we vertrokken dan maar om 6u50 wel zonnig maar met een sterke deining die de Ria binnenstroomden. Golven, deining en wind namen toe aan de ingang van de Ria en het leek wel alsof we in een storm terecht gekomen waren. Golven van zeker 5 à 6 meter slaan ons heen en weer en het is zwaar koers te houden. Roger had nochtans het groot zeil gereefd. Ter hoogte van de 1^ste kaap: Cabo Villano bleef de zee woest en kon de skipper nog niet op dek om de genua uit te bomen om zo meer stabiliteit te krijgen in de boot.  Een vissersboot zwalpte ons al toeterend voorbij en ze zwaaiden al roepend. Was het om ons moed te geven door te zetten of om ons gek te verklaren. Voor hen is het brood op de plank en ze trotseren zulke zeeën. Voor ons moet het nog plezant blijven. Gelukkig kwamen wind, golven en deining  schuin achterwaarts tot achterwaarts in en heften ons al surfend op  en neer. En na de Cabo werd het stabieler en werd de genua S.B. uitgeboomd en het groot zeil B.B. met een bulle-tali vastgezet zodat we geen klapzeil zouden krijgen. Golven, deining en wind namen terug toe tot 30 knopen en we konden vlinderen met een snelheid van 6 tot 7,5 knopen.
De Punta del Roncudo is bezaaid met windmolens en dat beloofd nog meer wind. Een zeiler weet dan dat het opletten is voor plotse windvlagen. De A.P. wordt dan  niet ingeschakeld en we wisselden mekaar af  gedurende de ganse trip.
Ter hoogte van Islas Sisargas Grande zit veel vis aan de meeuwen te zien. Eerst zie je ze over het water scheren, dan nemen ze hoogte om plots in vrije val, soms bijsturend…. pats in het water te duiken om hun prooi te vangen. Menig sardine of makreel verdwijnt in hun keel.  Soms is de vangst te groot  en probeert een andere meeuw de uithangende vis af te pakken.  Het zijn echt dieven.
La Coruña  ligt in een Ría  en deining en golven namen nog toe.
Onze trip 49,62 mijl was wild maar snel  want om 15 uur lagen we al in de haven, waar we een zeilboot zagen met een mastbreuk.  Die had minder geluk.  Nu iets plezanter: onze Italiaanse buur had een nieuwe batterij gekocht en vervoerde dat met een winkelwagentje naar zijn boot.  Hij zette de batterij aan boord en een windvlaag blies zijn winkelwagentje, oeps het water in en weg was het. Nu moest hij het wagentje zelfs niet meer terugbrengen!!!

7u30 's morgens bij ons vertrek uit Muros: mist, regen doch we zetten door. Onze Franse buren zouden ook vertrekken, maar daar is nog geen leven te bespeuren.

Van op zee naar het land kijken geeft mooie sfeervolle beelden. Hier Punta Carreiro in de wolken.

De gevreesde Cabo Finisterre en de Cabo Torriñano wel wat in de mist, maar de zee hield zich rustig. Wind en golven waren wel wat toegenomen, maar vandaag was het een makkie.

Aan de kleine haven van Camariñas aan een oud waterkanon van de brandweer staat Roger me uitleg te geven. De mist van vanmorgen is volledig verdwenen en het is mooi en warm weer.

Dag 95: donderdag 28.06.2012: van Muros naar Camariñas Spanje: 43°’07’607”N – 09°10’932”W.

Ondanks de mist en de friezelregen waar je doornat van wordt vertrokken we toch om 7u30.
Eens de Ria van Muros uitgevaren, verdween regen en mist boven de zee en bleef rond de bergen van Muros hangen, waarvan betoverende beelden. Dit is nu weer het mooie van zeilen, de natuur vanuit een andere hoek bekeken verrast je voortdurend.
De extreem hoge golven aan de Portugese kust zijn verdwenen en de deining  surft ons verder. De wind is geen constante, maar daar zijn de kapen ook verantwoordelijk voor.  Daar nemen wind en golven steeds toe. Nochtans mochten we niet klagen want aan Cabo Finisterre en Cabo Torriñano hebben we in het verleden al erg gezweet, maar vandaag is wind en golven in de juiste richting. Alleen de zon was nog niet echt van de partij. Dolfijnen en grinden speelden rond de boot aan de kapen, iets later brak de zon door zodat we met een stralende hemel, genua uitgerold al vissend  (8 grote makrelen) de Ria van Camariñas  inzeilden en afmeerden om 13u50 na 36,87 mijl, in de voor ons bekende haven van jaren geleden, waar ze lekkere paella serveren (niet voor mij). De havenmeester is nog altijd dezelfde vriendelijke man, alleen is hij wat in volume toegenomen. 

Ligplaats in de haven van Bayona. Hier is ook nog niets veranderd t.o.v. 8 jaar geleden.

Zicht vanuit de haven in Bayona 's morgens bij ons vertrek.

Op weg van Bayona naar Muros was het rustig zeilen, maar op een gegeven moment sloot de mist ons in een cocon van nog geen 1/2 mijl zichtbaarheid.

Aankomst in Muros met hier een grote vissersboot met hun kleurrijke bollen en vlagjes die de plaatsing van de netten aanduid op zee en waar we voor moeten uitwijken.

Dag 94: woensdag 27.06.2012: van Bayona naar Muros Spanje: 42°’46’583”N – 09°03’328”W.

Het was vannacht heel warm en rustig in de haven in vergelijking met de haven in Leixões waar altijd veel wind en je ligt te schommelen door de passage van de grote haven.
De mist boven de zee en rondom de heuvels zorgden voor een feeëriek geheel bij ons vertrek om 8u30. De meteo voorspelde een toffe zeiltocht en met een WZW wind tussen 10 en 18 knopen en rustige golven uit dezelfde richting, groot zeil en Ggnua liepen we rond de 6 knopen. De zon was nog wel niet van de partij, maar het was een aangenaam zeilweertje en dat voor de westkust van het Iberisch schiereiland. Dan moet je verder, want meestal is het hier Noordenwind en dat is op kop.
Rond 13 uur draaide de wind NW en zeilden we scherp aan de wind. De mist werd dikker en dikker en omsloot ons en we zeilden in een cocon.  Snel werd de radar ter hulp geroepen en we zagen minstens 6 echo’s rondom ons op verschillende posities maar wij zagen niets omdat de zichtbaarheid minder dan ½ mijl was. Vier ogen zijn dan zeker nodig, want het lijkt wel of er overal iets opduikt als je probeert door de mist te kijken. Maar hoe plots de mist ons insloot, hoe plots ze weer wegtrok en enkel rond de heuvels bleef hangen. De wind verdween, kwam weer terug dan O, dan weer W, N, Z enz. De windmeter wist niet meer waar hij moest blijven.
Eens we de Ria de Muros indraaiden, bleef de wind stabiel en was de zon van de partij.  Om 16u30 na 44,8 mijl vaarden we de haven binnen waar onmiddellijk de douanen aan boord kwamen.  Muros is een nieuwe haven, maar er is nog geen water noch elektriciteit en voor één nachtje kun je dat wel missen want morgen zeilen we weer verder.  

Op de zeekaart worden er 3 windmolens aangeduid, doch slechts 1 staat er eenzaam en statisch iets buiten Leixões.

Op weg naar Bayona werden we gevolgd door wat we later zagen een Spanjaard die ons ter hoogte van de grens Portugal-Spanje in liep en toen een tandje bijzette.

Wanneer je een ander land invaart dient de vlag van het gastland in de mast gehesen te worden.

Aankomst in de Ria van Bayona

Dag 93: dinsdag 26.06.2012: van Leixões Portugal naar Bayona Spanje: 42°07’172”N – 08°50’634”W.

5 uur, bah… nog pik donker, maar bij ons vertrek om 5u45 werd het al licht ondanks de mistige sluier over het water. De radar werd ingeschakeld en op 1 ½ mijl zag de skipper een signaal.  Het was een platform: waarschijnlijk een aansluiting voor olietankers om aardolie te lossen voor de wal. Er moet veel vis gezeten hebben, want enkele vissersboten resideerden daar. Iets later zagen we een windmolen in zee.
Om 6u30 kwam de zon op, doch raakte de ganse dag niet echt door de gesluierde lucht en het bleef wat koud en kil. De aangekondigde wind NW bleef N tussen de 6 en 10 knopen met soms windstoten tot 20 knopen, maar op kop.  De ganse Portugese kust was bezaaid met netten en het zeilen was erg geconcentreerd, maar eens op Spaans gebied was er geen vlaggetje meer te bespeuren en werd het relaxer.   Een zeiler volgde ons vanuit Leixões, maar eens aan de Spaanse grens liep hij ons in en naam in snelheid toe.  Het was een Spanjaard.  Had blijkbaar zijn land geroken en was niet meer te houden.
Bij het binnenvaren van Bayona om 5u30 na 64,15 mijl was de zon er plots en was het drukkend  warm. 

Even verpozen bij David Alves  (1866-1924) in Póvoa de Varzim.
Gediplomeerde in de rechten van PT Universidade de Coimbra in 1889. Hij was volksvertegenwoordiger voor de kieskring van Barkur (Matosinhos), in Póvoa de Varzim Regenerator partij hebben geleid. Was een ridder in de orde van Christus en was ook de leverancier van de Santa Casa da Misericórdia, voorzitter van de Liga en van de vereniging van vrijwillige brandweer, houder van het register, de beheerder van de County, de burgemeester en directeur van nieuws per "Star Povoense"»

Openbare drinkwater voorziening uit het verleden in de bekende azulejas in Póvoa de Varzim. 

Het Casino van Póvoa de Varzim.  Een Casino trekt me altijd aan en waar ik altijd een kijkje wil nemen, maar het was nog gesloten.

De haven van Leixões, Portugese Porto De Leixões , de belangrijkste haven voor de stad Porto en het noorden van Portugal . Het is een kunstmatige haven aan de Atlantische Oceaan , in de stad Matosinhos, 5,5 mijl (9 km) ten noordwesten van het centrum van Porto. De jachthaven ligt ook in dit gebied en als de grote schepen binnen varen, schommelen de boten en de pontons van de waterverplaatsing. 

Dag 92: maandag 25.06.2012: Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.

Reizen met de metro is voor ons een makkie geworden en we zagen gisteren een verbinding met Póvoa de Varzim de eventuele volgende haven. Maar de wind bleef woest N en we konden best nog een dagje wachten om verder te zeilen omdat we vermoedden dat de wind ging draaien en gunstiger werd voor ons en we dan onmiddellijk naar Bayona ( Spanje) kunnen zeilen. Dus namen we de metro en zo konden we toch Póvoa de Varzim bezoeken.  We wandelden door de winkelwandelstraat richting haven voorbij het bekende Casino, zagen op het plein een restaurant waar veel Portugezen hun middagmaal gebruikten en schoven aan, want dan moet je je laten verrassen en het was lekker. Na nog wat rondgewandeld te hebben keerden we terug naar de haven want morgenvroeg wordt het echt vroeg dag want we trekken weer verder.

Kunstwerk in het park rond het Museum voor Moderne Kunst Serralves in Porto.

Als je Locus Solus bent, mag je zelfs een gat kappen in de muur van het Museum Serralves in Porto. Ik begrijp hem volkomen.

Deze bezoeker probeert te begrijpen wat Ricardo Velentim ( Loulé, 1978) met deze "Models of Democracy 2011" bedoelt.

Een werk van Néstor Sanmiguel Diest -Inkt, acryl, potlood, papier, karton op een houten plank. Het lijkt op een werk dat ik gezien heb op de canvascollectie in Bozar!!!

Cristina Iglesias toont hier een stellage van hout, brons en hars genaamd Afrika impressie.

Casa da Música in Porto wel buiten het stadscentrum gelegen.Neen het valt niet om.

Dag 91: zondag 24.06.2012: Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.

Met de metro en de trein naar Guimarães - Culturele Hoofdstad van Europa in 2012 - was onze uitdaging vandaag. Dus vertrokken we met goede moed. In het station van Campanhá leek het ons verdacht stil en geen enkele trein te bespeuren. Ook hier werd gestaakt en zo geraakten we niet in Guimarães en konden we onze plannen opbergen.  Dan maar het programma aanpassen en zo belandden we in het Museum voor Moderne Kunst Fundação de Serralves. Hier moet je wel proberen te begrijpen wat je ziet, maar ja niet gezien dan kun je er niet over meepraten. De moderne architectuur van het gebouw en het uitgestrekt park eromheen is wel de moeite.
Casa da Música is een gebouw apart en naar de metro stappend brachten we er een blits bezoek. De concertzaal Casa da Música werd gebouwd door de Rotterdamse architect Rem Koolhaas. Het was de bedoeling het gebouw op te leveren in 2001, toen Porto en Rotterdam samen Culturele Hoofdstad van Europa waren, maar het werd pas in 2005 geopend.
-De stad Guimarães ligt in het noorden van Portugal. Het heeft een bevolking van ongeveer 120000 zielen en staat sinds 2001 op de UNESCO  Werelderfgoedlijst. Het is een zeer geliefd plek voor uitstapjes. Men beschouwt deze stad als de wieg van Portugal. In het verleden was het de krijger Vímara Peres, die gevraagd was de Moren te verdrijven uit deze stad, die toen Vimaranes heette, als regeringszetel koos. Deze Vímara Peres had als opdracht het terugveroveren van dit gebied voor het Koninkrijk van Galicië. De Portugezen zelf beschouwen deze stad als de "bakermat van de Portugese nationaliteit". Dit omdat Hendrik van Bourgondië hier op papier de regering van het graafschap van Portugal vestigde. Verder is hier ook de eerste koning van Portugal geboren: Afonso I van Portugal.
Nu zal ik moeten tevreden zijn met foto’s en info op internet en hopelijk een programma over Guimarães op TV. 

Enkele foto's van onze bezoekdag aan Porto.

Igreja e Torre dos Clérigos

De klokkentoren van de Igreja dos Clérigos steekt hoog boven Porto uit en is evenzeer een symbool van de stad als de Dom Luís brug. Om boven te komen moet u 225 trappen beklimmen, maar u heeft een schitterend uitzicht over Porto en omgeving.

 Ponte Dom Luís I

De imposante stalen brug over de Douro is het symbool van Porto. Gebouwd door een Belgische leerling van Gustave Eiffel houdt deze brug al meer dan 120 jaar stand. Wilt u niet al te veel klimmen, neem dan de metro die over het bovenste dek rijdt.

De brug maakt een donderend lawaai waaronder honderden mensen wonen.  Niet te begrijpen, dat hen dat niet meer stoort. 

Je kan de kabelbaan, de tram, de steile steegjes of de trappen nemen om terug in het centrum van de stad te komen en wij kozen voor de trappen en hoorden het donderend lawaai van de auto's en de metro over de brug. 

De druiven voor de Portwijn groeien in de Dourovallei, maar de rijping gebeurt nog steeds in de stad. Of liever gezegd in Gaia, aan de overkant van de Douro, dat officieel geen deel is van Porto. Een bezoek aan de wijnkelders wordt natuurlijk besloten met het drinken van een glaasje port maar hier hebben we aan verzaakt. De portwijn werd in vaten over de Douro vervoerd. 

Hier weet de skipper niet meer welke porto hij zal kiezen. Een moeilijke beslissing. 

2 Kerken tegen elkaar gebouwd nl. Igreja de Carmo en Igrejae de Carmelitas: 17° eeuws met zoals je ziet een muur azulejas. 

Igreja de São Fransisco

Deze kerk is vooral beroemd om het uitbundige houtsnijwerk in het interieur, ingelegd met bladgoud (in totaal meer dan 200 kilo goud). Fotograferen verboden. De sobere Franciscanen waren zo verbolgen over deze rijke decoraties dat de kerk als gebedshuis werd gesloten.

Het is nu een museum . Daarnaast het Palácio da Bolsa.  

Het Beurspaleis van Porto laat zien hoe belangrijk de handel was in de 19e eeuw. Het hoogtepunt is de Arabische Zaal die is ontworpen naar het voorbeeld van het Moorse Alhambra in Granada maar het Palácio was gesloten.

Neogotisch gebouw: een  bookshop genaamd Edifício da Livraria Lello e Irmão sinds 1919.

Ribeira

Ribeira is het oude centrum van Porto dat in zijn geheel op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Steile nauwe straatjes, waar amper of geen auto door kan, karakteristieke huizen, veel leven en overal wasgoed. Gedurende de maand juni viert Portugal altijd feest en zijn de meeste huizen zeer mooi en kleurrijk versierd. 

Muro do Cobertos da Ribeira

Ter info: De strook langs de Douro is ’s avonds het centrum van het uitgaansleven.  

Dit restaurantje nl. São Nicolau werd ons aanbevolen en het was lekker. 

Het station de São Bento is vanbinnen een en al taferelen in azulejos. Hier moet je zeker een kijkje nemen. 

Aan de Igreja São Francisco kan je ook een bezoek brengen aan de begraafplaats in de kelders waar honderden mensen begraven liggen uit de 19° eeuw. 

Helemaal onderin onder een rooster liggen beenderen van?????

Dag 90: zaterdag 23.06.2012: Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.
We vertrokken met de bus naar Porto om met de bus terug te komen, maar we stonden al 1 ½ uur te wachten om terug naar de haven te rijden en nog geen bus. Eindelijk kwam er een controleur ons vertellen dat het staking was en dat het juist de 507 was die niet reed. We stevenden terug naar de stad  op zoek naar de metro en op 20 min tijd waren we terug in Leixões. Je ziet overal staakt men al eens en wij waren de pineut. Maar ja er is zo veel te zien in Porto, dat we dat er wel bij namen en enkele foto's wel de moeite waard zijn om te tonen.   

Met de fiets boodschappen doen is altijd een gesleur, maar ondertussen genieten we van de omgeving

Door de sterke deining lijken de rotspartijen wel geboend zo blinken ze.

De bekende hanen met hun lange pluimloze nekken.

Legendes: Haan van Portugal

De meest bekende legende van Portugal is wel het verhaal over de haan van Barcelos (Galo de Barcelos). Een foto van de veelkleurige hanen van Portugal, het nationale symbool van Portugal kun je  in het hele land zien en kopen!

'Een pelgrim op doorreis naar Santiago de Compostela komt aan in het stadje Barcelos, in de Minho. Hier wordt hij valselijk beschuldigd van diefstal. Tegenover de rechter houdt de pelgrim vol dat hij onschuldig is. De rechter, die een gebraden haan aan het verorberen is, veroordeelt hem toch. Hierop voorspelt de pelgrim dat de haan op het bord van de rechter drie keer zal kraaien als bewijs van zijn onschuld. Op het moment dat men de pelgrim wil ophangen, kraait de haan inderdaad en wordt de man vrijgelaten. De haan staat symbool voor 'onvoorstelbaar geluk'.

Dag 89: vrijdag 22.06.2012: Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.

De wind nam nog toe en huilde door de vallen van de zeilboten in de haven, maar we lagen veilig en bleven hier toch enkele dagen. We moesten wel, want de wind zat volledig N tot 25 knopen in de haven dus op zee komt er dan nog eens een 10 tal knopen bij. 
De havenmeester is zeer vriendelijk, gaf ons een plan van Leixões en informeerde ons hoe we Porto en Guimarães - Culturele Hoofdstad van Europa in 2012 - moesten bereiken.
We hielden het vandaag rustig en fietsten op verkenning in het stadje, naar de metro en zoals altijd nog wat boodschappen doen in de mercado waar alles vers is en vandaar ook een foto van de hanen. 

Tussen Figueira da Foz en Leixões.

Zonsopgang: Figueira da Foz achter ons.

Dreigende regenwolken achter ons.

Een rustige helblauwe zee.

Hier wordt de zee woeliger en is de wind ondanks de zon koud en kil. We komen stilaan richting België.

Laatste 30 mijl van Figueira da Foz naar Leixões.
Op een trip, kan de zee in een mum van tijd veranderen van rustig naar woest.

Dag 88: donderdag 21.06.2012: van Figueira da Foz Portugal naar Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.

Om 6u15 vertrokken we na de meteo nog eens geraadpleegd te hebben, want vannacht rond 2 uur was het niet al te rustig met sterke rukwinden en dan twijfel je wel even, maar we waagden het er op. Een Engelse solozeiler kwam de haven binnen bij ons vertrek en zei ons dat het een zeeziek zeilweertje was.
De eerste 5 mijl was de zee bezaaid met netten en gelukkig kleurrijke vlaggetjes die in verbinding stonden met elkaar. Figuera is een visrijk gebied en er wordt dus serieus gevist. (In 2004 heb ik hier een lekkere kreeft gegeten). Maar hier moesten we tussendoor laveren met 4 geconcentreerde ogen was niet overdreven. ’s Nachts zeilen aan deze kust is om problemen vragen. Een net in de schroef of roer en je kan het vergeten.
Het was kil en koud en dreigende regenwolken achtervolgden ons  doch trokken gelukkig richting land, na ons van enkele druppels te voorzien. 8 à 9 knopen wind NNW en wij zeilden N.  De reven werden uit het grootzeil gedaan en de genua uitgerold en de oceaandeining zorgde weer voor een surfend gevoel. De zon was van de partij en genoten van een mooie diepblauwe zee.
Rond 12 uur nam de wind toe en draaide volledig N, de zee werd wilder en wilder, het groot zeil werd gereefd, de genua ingerold en de motor op volle kracht ingezet en in een mum van tijd hadden we tussen de 18 en 25 knopen wind op kop. De A.P. werd op non-actief gezet en we stuurden afwisselend zelf. De deining kwam NNW inwaarts met golven die niet wisten welke kant ze op moesten en bonkten en klopten tegen de boot: een zeeziek koers zoals ons vanmorgen werd meegedeeld. Het was koud en kil ondanks de zon en de helblauwe lucht en de dikke jassen werden dichtgeritst.
Nog 30 mijl te lopen ter hoogte van Aveiro, een tussenhaven, maar we zetten door. Af en toe duiken voor een zoutdouche was verstandig.
Met een gemiddelde van 4 à 4,5 knoop snelheid liepen we na 66,46 mijl om 8u15 na 14 uren zeilen de haven van Leixões binnen waar we ons een plaatsje zochten want de havenmeester was al naar huis. De wind bleef de ganse nacht huilen, maar het deerde ons niet.