Zonsopgang: Figueira da Foz achter ons.
Dreigende regenwolken achter ons.
Een rustige helblauwe zee.
Hier wordt de zee woeliger en is de wind ondanks de zon koud en kil. We komen stilaan richting België.
Laatste 30 mijl van Figueira da Foz naar Leixões.
Op een trip, kan de zee in een mum van tijd veranderen van rustig naar woest.
Dag 88: donderdag
21.06.2012: van Figueira da Foz Portugal naar Leixões: 41°11’171”N – 08°42’316”W.
Om 6u15 vertrokken we na de meteo nog eens geraadpleegd te
hebben, want vannacht rond 2 uur was het niet al te rustig met sterke rukwinden
en dan twijfel je wel even, maar we waagden het er op. Een Engelse solozeiler
kwam de haven binnen bij ons vertrek en zei ons dat het een zeeziek zeilweertje
was.
De eerste 5 mijl was de zee bezaaid met netten en gelukkig kleurrijke vlaggetjes die in verbinding stonden met elkaar. Figuera is een visrijk gebied en er wordt dus serieus gevist. (In 2004 heb ik hier een lekkere kreeft gegeten). Maar hier moesten we tussendoor laveren met 4 geconcentreerde ogen was niet overdreven. ’s Nachts zeilen aan deze kust is om problemen vragen. Een net in de schroef of roer en je kan het vergeten.
Het was kil en koud en dreigende regenwolken achtervolgden ons doch trokken gelukkig richting land, na ons van enkele druppels te voorzien. 8 à 9 knopen wind NNW en wij zeilden N. De reven werden uit het grootzeil gedaan en de genua uitgerold en de oceaandeining zorgde weer voor een surfend gevoel. De zon was van de partij en genoten van een mooie diepblauwe zee.
Rond 12 uur nam de wind toe en draaide volledig N, de zee werd wilder en wilder, het groot zeil werd gereefd, de genua ingerold en de motor op volle kracht ingezet en in een mum van tijd hadden we tussen de 18 en 25 knopen wind op kop. De A.P. werd op non-actief gezet en we stuurden afwisselend zelf. De deining kwam NNW inwaarts met golven die niet wisten welke kant ze op moesten en bonkten en klopten tegen de boot: een zeeziek koers zoals ons vanmorgen werd meegedeeld. Het was koud en kil ondanks de zon en de helblauwe lucht en de dikke jassen werden dichtgeritst.
Nog 30 mijl te lopen ter hoogte van Aveiro, een tussenhaven, maar we zetten door. Af en toe duiken voor een zoutdouche was verstandig.
Met een gemiddelde van 4 à 4,5 knoop snelheid liepen we na 66,46 mijl om 8u15 na 14 uren zeilen de haven van Leixões binnen waar we ons een plaatsje zochten want de havenmeester was al naar huis. De wind bleef de ganse nacht huilen, maar het deerde ons niet.
De eerste 5 mijl was de zee bezaaid met netten en gelukkig kleurrijke vlaggetjes die in verbinding stonden met elkaar. Figuera is een visrijk gebied en er wordt dus serieus gevist. (In 2004 heb ik hier een lekkere kreeft gegeten). Maar hier moesten we tussendoor laveren met 4 geconcentreerde ogen was niet overdreven. ’s Nachts zeilen aan deze kust is om problemen vragen. Een net in de schroef of roer en je kan het vergeten.
Het was kil en koud en dreigende regenwolken achtervolgden ons doch trokken gelukkig richting land, na ons van enkele druppels te voorzien. 8 à 9 knopen wind NNW en wij zeilden N. De reven werden uit het grootzeil gedaan en de genua uitgerold en de oceaandeining zorgde weer voor een surfend gevoel. De zon was van de partij en genoten van een mooie diepblauwe zee.
Rond 12 uur nam de wind toe en draaide volledig N, de zee werd wilder en wilder, het groot zeil werd gereefd, de genua ingerold en de motor op volle kracht ingezet en in een mum van tijd hadden we tussen de 18 en 25 knopen wind op kop. De A.P. werd op non-actief gezet en we stuurden afwisselend zelf. De deining kwam NNW inwaarts met golven die niet wisten welke kant ze op moesten en bonkten en klopten tegen de boot: een zeeziek koers zoals ons vanmorgen werd meegedeeld. Het was koud en kil ondanks de zon en de helblauwe lucht en de dikke jassen werden dichtgeritst.
Nog 30 mijl te lopen ter hoogte van Aveiro, een tussenhaven, maar we zetten door. Af en toe duiken voor een zoutdouche was verstandig.
Met een gemiddelde van 4 à 4,5 knoop snelheid liepen we na 66,46 mijl om 8u15 na 14 uren zeilen de haven van Leixões binnen waar we ons een plaatsje zochten want de havenmeester was al naar huis. De wind bleef de ganse nacht huilen, maar het deerde ons niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten