Veel wind, dan moet je er van profiteren en er een wasdag van maken. Strijken is dan niet nodig, want de plooien waaien er uit. Zorg voor goed wasknijpers, want als het gaat vliegen ben je het kwijt en dat gebeurt ook al eens.

Hier dronken we een koffie maar de kokkin wist niet wat de prijs was en de baas daagde niet op.

De oude wijk van Sines, een voorbeeld van oudere architectuur.

Het oude centrum van Sines: het kasteel bood bescherming tegen piraten in 1362

Kantelen langs de zuidelijke muur van het kasteel van Sines met zicht op de haven. 

Dag 78 t/m dag 80 : maandag 11.06.2012 t/m woensdag 13.06.2012: Sines Portugal: 37°57’047”N – 08°51’961’’W

Sines is een gemeente in het Portugese district Setúbal. De gemeente heeft een totale oppervlakte van 203 km2 en telt plusminus 14.000 inwoners.
Sines is de geboortestad van de beroemde Portugese ontdekkingsreiziger Vasco Da Gama.
-Het kasteel in Sines op de heuvel werd gebouwd tijdens de eerste helft van de 15e eeuw. Net als Setúbal , maar in tegenstelling tot wat er in Santiago do Cacem of Palmela , werd het kasteel gebouwd om de rijkdom van de lokale handelaars te vrijwaren tegen aanvallen van piraten komende vanuit Frankrijk, Engeland en Turkije.
-In 1914 werd de gemeente Sines nieuw leven ingeblazen en werden gebouwen gerestaureerd.  De kurk-industrie, de visserij, wat landbouw en toerisme betekende een periode van economische activiteit die duurde tot het einde van de jaren 1960.
De bewoners van de Alentejo hielden van het strand van Sines en brachten hier hun vakantiedagen door.

Tot in de vroege jaren 1970, was Sines een beschut vissersdorp met een lange commerciële geschiedenis in relaties met steden in het Middellands Zeegebied. De jachthaven, langs de golfbreker, is de enige jachthaven tussen Setúbal en de Algarve naast de  commerciële visserij- en industriehaven, een rijkdom voor dit gebied.
-Elke dag maakten we een wandeling door de oude stad, via het kasteel (met een klein museum), waar alleen nog de muren van overblijven en regelmatig concerten in gegeven worden. We gingen in een plaatselijk klein restaurantje iets drinken. De kokkin serveerde ons een koffie, maar wist niet hoeveel het kostte. Ze belde de baas, maar zijn GSM lag achter de toog: hilarisch.  Ze vroeg ons of we tijd hadden en ja hoor we namen plaats aan een tafeltje aan de straatkant. Na ½ uur was de baas er nog niet en uiteindelijk hebben we 1€20 betaald. Het was een plezante ervaring. Normaal is het 0,60€ voor een koffie, maar ze was niet gewoon mensen te bedienen doch wou ons niet wegsturen. De Portugezen zijn zeer vriendelijk. 
Ook gingen we eten in een restaurantje in de visserijhaven waar vis geroosterd werd en ik de dag voordien al geïnformeerd had of het altijd dagverse vis was. Als toemaatje werden ons nog sardienen van het huis aangeboden. Te veel, maar heerlijk.
Dinsdag zijn we naar de vismijn geweest maar mochten niet binnen omdat alles in vracht verkocht wordt voor winkels en restaurants. We vroegen aan een Portugees die sardienen in zijn koffer aan’t laden was of we geen kilo sardienen van hem konden kopen. Neen hij verkocht zijn sardienen niet, maar hij zou via via voor ons wel wat laten halen. Mat een zak van 4,50kg, veel te veel, kwam een man aangedragen en vroeg 20€. Dat klopte hier niet, dat zagen we wel aan zijn gezicht, maar we waren toeristen en wat kennen die er van! Wij wilden wel betalen, maar niet overdrijven hé. 10€ wilden we wel geven en hij nam ons geld gretig aan. Dan hebben we maar gedeeld in de haven aan de Belgen van Bleu Flame en een Engels koppel. Wat doe je tenslotte met zoveel sardienen zelfs als ze zo lekker zijn?
-De wind loeit nog erg, rukt aan de boot maar morgen zou het beter zijn volgens de Gripfiles.  We hopen Lissabon te bereiken. De kapitein is alles in gereedheid aan ’t brengen.