Van op zee naar het land kijken geeft mooie sfeervolle beelden. Hier Punta Carreiro in de wolken.
De gevreesde Cabo Finisterre en de Cabo Torriñano wel wat in de mist, maar de zee hield zich rustig. Wind en golven waren wel wat toegenomen, maar vandaag was het een makkie.
Aan de kleine haven van Camariñas aan een oud waterkanon van de brandweer staat Roger me uitleg te geven. De mist van vanmorgen is volledig verdwenen en het is mooi en warm weer.
Dag 95: donderdag
28.06.2012: van Muros naar Camariñas Spanje: 43°’07’607”N – 09°10’932”W.
Ondanks de mist en de friezelregen waar je doornat van wordt
vertrokken we toch om 7u30.
Eens de Ria van Muros uitgevaren, verdween regen en mist boven de zee en bleef rond de bergen van Muros hangen, waarvan betoverende beelden. Dit is nu weer het mooie van zeilen, de natuur vanuit een andere hoek bekeken verrast je voortdurend.
De extreem hoge golven aan de Portugese kust zijn verdwenen en de deining surft ons verder. De wind is geen constante, maar daar zijn de kapen ook verantwoordelijk voor. Daar nemen wind en golven steeds toe. Nochtans mochten we niet klagen want aan Cabo Finisterre en Cabo Torriñano hebben we in het verleden al erg gezweet, maar vandaag is wind en golven in de juiste richting. Alleen de zon was nog niet echt van de partij. Dolfijnen en grinden speelden rond de boot aan de kapen, iets later brak de zon door zodat we met een stralende hemel, genua uitgerold al vissend (8 grote makrelen) de Ria van Camariñas inzeilden en afmeerden om 13u50 na 36,87 mijl, in de voor ons bekende haven van jaren geleden, waar ze lekkere paella serveren (niet voor mij). De havenmeester is nog altijd dezelfde vriendelijke man, alleen is hij wat in volume toegenomen.
Eens de Ria van Muros uitgevaren, verdween regen en mist boven de zee en bleef rond de bergen van Muros hangen, waarvan betoverende beelden. Dit is nu weer het mooie van zeilen, de natuur vanuit een andere hoek bekeken verrast je voortdurend.
De extreem hoge golven aan de Portugese kust zijn verdwenen en de deining surft ons verder. De wind is geen constante, maar daar zijn de kapen ook verantwoordelijk voor. Daar nemen wind en golven steeds toe. Nochtans mochten we niet klagen want aan Cabo Finisterre en Cabo Torriñano hebben we in het verleden al erg gezweet, maar vandaag is wind en golven in de juiste richting. Alleen de zon was nog niet echt van de partij. Dolfijnen en grinden speelden rond de boot aan de kapen, iets later brak de zon door zodat we met een stralende hemel, genua uitgerold al vissend (8 grote makrelen) de Ria van Camariñas inzeilden en afmeerden om 13u50 na 36,87 mijl, in de voor ons bekende haven van jaren geleden, waar ze lekkere paella serveren (niet voor mij). De havenmeester is nog altijd dezelfde vriendelijke man, alleen is hij wat in volume toegenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten